Powszechne Zasady Postępowania/Konsultacje 2021/Egzekwowanie

This page is a translated version of the page Universal Code of Conduct/2021 consultations/Enforcement and the translation is 97% complete.

Outdated translations are marked like this.

Poniższa strona podsumowuje Fazę 2 konsultacji w językach lokalnych dla projektu "Powszechnych Zasad Postępowania. Konsultacje odbywały się w styczniu i lutym 2021 roku. Podczas nich społeczności dyskutowały Dyskutowali o tym, jak egzekwować PZP za pośrednictwem wielu kanałów dyskusyjnych uczęszczanych przez każdą z tych społeczności. Wyniki konsultacji w poszczególnych językach można przeczytać poniżej:

Wstęp

W październiku 2020 roku, po zakończeniu otwartej dyskusji ze społecznością, grupa robocza ukończyła projekt Powszechnych Zasad Postępowania (PZP). Projekt został następnie przesłany do Rady Powierniczej Wikimedia Foundation. Zespół projektowy PZP rozpoczął przygotowania do fazy 2, która obejmowała konsultacje z lokalnymi społecznościami w celu zbadania potencjalnych ścieżek egzekwowania Powszechnych Zasad Postępowania. Opracowanie uniwersalnego zestawu wytycznych, które można by zastosować w całym ruchu Wikimedia, było zadaniem, które postawił przed sobą zespół Wikimedia Foundation.

Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku systemu, który musi dobrze funkcjonować w zróżnicowanych istniejących już modelach zarządzania projektami Wikimedia. Zdając sobie sprawę z tego wyzwania, zespół Trust & Safety Wikimedia Foundation przeprowadził badania w celu lepszego zrozumienia istniejących ścieżek egzekwowania zasad w różnych społecznościach. Biorąc pod uwagę złożoną naturę ekosystemu Wikimedia i różnorodne sposoby funkcjonowania społeczności, trudno było zebrać i ocenić wszystkie elementy, które skutecznie określają skuteczność systemu zarządzania.

Zespół projektowy zebrał jak najwięcej informacji, aby zmapować, zrozumieć i rozróżnić różne modele egzekwowania zasad w społecznościach. Obejmowało to sprawdzenie, które społeczności mają Komitety Arbitrażowe i osoby funkcyjne, takie jak checkuserzy lub biurokraci. Zespół przeanalizował takie czynniki, jak poziom aktywności na tablicach zgłoszeń dla administratorów w różnych społecznościach, istnienie procesu odwoławczego oraz średnią liczbę blokad, które społeczność nałożyła w pewnym okresie. Biorąc pod uwagę wszystkie te informacje, zespół podzielił następnie społeczności na trzy grupy: społeczności z efektywnymi systemami egzekwowania zasad, społeczności z umiarkowanie funkcjonalnymi systemami egzekwowania zasad oraz społeczności z niewielkimi systemami egzekwowania lub bez takich systemów.

Zespół zatrudnił trzech facylitatorów z każdej z tych kategorii, biorąc pod uwagę poziom doświadczenia potencjalnych facylitatorów w ich projektach, ich umiejętności językowe oraz wiedzę o innych społecznościach w ruchu Wikimedia.

W styczniu 2021 roku zespół rozpoczął konsultacje w językach lokalnych z pomocą dziewięciu wielojęzycznych facylitatorów, którzy byli w stanie nawiązać kontakt z 21 społecznościami językowymi.

Zaangażowanie społeczności

Konsultacje rozpoczęły się jednocześnie we wszystkich językach docelowych. Zaczęły się one od ogłoszeń w Kawiarenkach/Barach projektów Wikimedia lub w mediach społecznościowych gromadzących użytkowników tych projektów. Następnie organizowane były dyskusje zgodnie z praktykami każdej ze społeczności.

Sześciotygodniowy proces facylitacji został podzielony na trzy główne segmenty.

Pierwszym etapem było zaproszenie do udziału w mediach społecznościowych i powszechnie używanych przez społeczności kanałach komunikacyjnych. Miało to na celu poinformowanie społeczności o rozpoczęciu konsultacji i zaproszenie użytkowników do otwartej dyskusji na temat egzekwowania Powszechnych Zasad Postępowania.
Drugi etap polegał na uruchomieniu ankiet. Podczas Fazy 1 konsultacji zaobserwowano, że wielu członków społeczności preferowało ankiety jako bezpieczniejsze i bardziej prywatne miejsce do wyrażania swoich opinii. Dzięki ankietom wielu użytkowników wyraża swoje obawy lub dzieli się pomysłami w sposób anonimowy. W związku z tym, ta droga dzielenia się informacjami była otwarta również w Fazie 2 konsultacji. Większość ankiet została opublikowana jako ogłoszenia w Kawiarenkach/Barach projektów Wikimedia, co ułatwiło pozyskanie szerszego uczestnictwa użytkowników.
Trzeci etap konsultacji skupiał się na uzyskaniu bardziej spersonalizowanych informacji. Zorganizowano kilka wirtualnych spotkań grupowych oraz prywatnych rozmów z zainteresowanymi członkami społeczności. To zapewniło im platformę do otwartej dyskusji i zbiorowej burzy mózgów na temat możliwych ścieżek egzekwowania PZP w ich odpowiednich społecznościach i projektach.

Środki komunikacji ze społecznością

Podobnie jak w przypadku Fazy 1 konsultacji, sposób zaangażowania został określony przez potrzeby, preferencje i istniejące praktyki społeczności. Zespół facylitatorki starał się zastosować jak najwięcej metod i kanałów, aby umożliwić członkom społeczności udział w dyskusji w szerszym zakresie, zgodnie z ich poziomem komfortu.

Różne kanały komunikacji wykorzystywane podczas konsultacji:

Zespół facylitatorów otrzymał odpowiedzi od 3553 członków społeczności. Liczba wskazuje na użytkowników, a nie liczbę odpowiedzi, ponieważ wiele odpowiedzi od jednego użytkownika było liczonych jako jedna. Usunięto także nadmiarowe odpowiedzi od tego samego użytkownika na różnych platformach. Na przykład, jeśli jeden użytkownik brał udział w dyskusjach w wielu kanałach (Kawiarenka, czaty w mediach społecznościowych, rozmowy grupowe, spotkania indywidualne itp.), jego odpowiedź dalej była liczona jako jedna.Nie można było jednak przeprowadzić tego procesu w przypadku odpowiedzi otrzymanych w ankietach, ponieważ większość z nich została przesłana anonimowo. Dlatego jest prawdopodobne, że niektórzy użytkownicy, którzy odpowiedzieli na ankiety, korzystali również z co najmniej jednego innego medium. Całkowita liczba uczestników, którzy odpowiedzieli w ankietach, wynosi 2995, a liczba osób, które odpowiedziały za pośrednictwem innych mediów, to 558.

Spostrzeżenia z konsultacji

Konsultacje w językach lokalnych przyniosły różnorodne pomysły na temat potencjalnych ścieżek egzekwowania Powszechnych Zasad Postępowania, struktur organów egzekwujących i systemów wsparcia dla ofiar nękania.

Wyniki konsultacji poszczególnych społeczności można przeczytać poniżej:

Opinie

Zgodnie ze swoimi oczekiwaniami, zespół otrzymał różnorodny zestaw opinii i pomysłów na temat praktycznych mechanizmów egzekwowania Powszechnych Zasad Postępowania. Faza 2 konsultacji, która skupiała się głównie na dyskusji dotyczącej egzekwowania PZP, była rozmową otwartą. Oznacza to, że miały miejsce liczne wymiany myśli pomiędzy członkami społeczności i facylitatorami dyskusji. Ponieważ był to dialog, trudno jest określić ilościowo poglądy na temat potencjalnego mechanizmu egzekwowania i organu za to odpowiedzialnego. Społeczności przyznały, że konieczne jest stworzenie wykonalnego systemu egzekwowania, aby Powszechne Zasady Postępowania były skuteczne.

Pomysły dotyczące tego, jak powinien wyglądać system egzekwowania PZP, były bardzo zróżnicowane. Niektórzy uczestnicy podzielili się swoją pewnością, a inni lękiem. Nie było jednoznacznej, jednomyślnej decyzji, tak samo jak nie było zjednoczonej opozycji co do pomysłu egzekwowania PZP. Zaobserwowano, że społeczności czuły, że wdrożenie jednej standardowej struktury w całym ruchu mogłoby być niepraktyczne. Jeśli system zostanie wdrożony, będzie musiał przejść przez wiele rund zmian i poprawek, zanim społeczności będą mogły nazwać go funkcjonalnym.

Pomysły dotyczące systemu egzekwowania są wymienione poniżej:

1. Utworzenie organów wewnątrz społeczności

Utworzenie lokalnych organów, które zajmowałyby się konkretnie przypadkami naruszeń zachowania, było jednym z najpopularniejszych wyborów członków społeczności w prawie wszystkich społecznościach językowych. Niektóre społeczności chciały, aby ten lokalny organ był Komitetem Arbitrażowym, podczas gdy inne chciały, aby w ramach społeczności została wyznaczona grupa administratorów, odpowiedzialnych wyłącznie za badanie problemów behawioralnych. Kilka społeczności poparło również pomysł stworzenia zupełnie nowego organu ds. PZP, aby nie zwiększać odpowiedzialności obecnych funkcjonariuszy. Podczas konsultacji podkreślano, że znajomość kontekstu kulturowego, zasad i języka jest niezbędna dla każdego, kto będzie odpowiedzialny za zajmowanie się przypadkami wykorzystywania, molestowania lub nękania.

Członkowie społeczności powiedzieli również, że aby ta opcja mogła funkcjonować poprawnie, lokalne organy będą potrzebowały wsparcia ze strony Wikimedia Foundation, co umożliwiłoby społecznościom budowanie własnych narzędzi i zasobów, aby lepiej radzić sobie z problemami na poziomie lokalnym.

Dlatego, jeśli chodzi o egzekwowanie, wnioskuję aby projekty, które posiadają własny komitet arbitrażowy pozostały samodzielne, w takim sensie, że nikt z zewnątrz nie może, pod pretekstem UCoC, nakładać blokad/globalnych blokad (locków) na użytkowników, wyłącznie za ich działania na owych projektach. [...] Moim zdaniem lokalne społeczności powinny regulować się samodzielnie; jedynie w ekstremalnych sytuacjach powinna być interwencja WMF; i to się też raczej nie zmieni, gdyż nawet teraz WMF może interweniować przy pomocy tzw. m:Office actions
— Członek polskojęzycznej społeczności

Administrators already deal with some of the unacceptable behaviors in the UCoC as there is considerable overlap between the UCoC and local policies, administrators seem the most natural choice to handle reports. I would be concerned that if stewards were put in charge of handling reports they could be overwhelmed if the volume of requests is high across all Wikimedia projects. I also don't think a new global body is necessary given that there are already several user groups that deal with similar issues.
— Członek społeczności Wikidanych

2. Utworzenie globalnego organu

Społeczności były podzielone co do tego, czy globalny organ powinien istnieć nad lokalnymi organami, czy jako odizolowany twór. Według niektórych członków społeczności globalny nadzór jest niezbędny, aby z powodzeniem wdrożyć globalne zasady jakimi są Powszechne Zasady Postępowania. Jednak wiele społeczności dało do zrozumienia, że nie chcą, aby ten organ był ani Zespołem społeczności powołanym w ramach Wikimedia Foundation, ani organem powołanym wyłącznie przez WMF. Większość otrzymanych komentarzy wskazywała na preferencję dla wybranego przez społeczność globalnego organu (np. globalnego Komitetu Arbitrażowego). Stwierdzono, że skład tego organu, proces selekcji i długość kadencji będą wymagały dokładnego rozważenia w przyszłości.

I support the establishment of an Ombudsman Commission to enforce the code of conduct, maybe the sysops could be the one that would help its enforcement. If there is a dispute between editors that is regarding code of conduct violation, it should be handled per the procedures. My next questions would probably be about how to establish the Ombudsman Commission, once the discussion has started.
— Członek indonezyjskiej społeczności

In my opinion, it is better to assign an elected group of individuals from the community (they don't have to be administrators) who directly have relations with the foundation.
— Członek społeczności arabskojęzycznej

3. Kombinacja globalnych i lokalnych organów

Inną popularną wśród społeczności opcją było utworzenie lokalnych organów ds. PZP, które miałyby określoną ścieżkę eskalacji prowadzącą do globalnego organu. Społeczności wyraziły, że często zdarzają się przypadki, w których lokalne organy nie są w stanie lub mogą nie być odpowiednimi organami do rozpatrywania naruszeń zachowania. Szczególnie niepokojącymi obszarami były:

Przypadki, w których w sprawę zaangażowany jest administrator lub członek lokalnego organu.
Przypadki, w których ofiara nie czuje się bezpiecznie, zgłaszając problem lokalnemu organowi
Sprawa jest niezwykle złożona

W przypadku tego wyboru pojawiły się również zdecydowane sugestie dotyczące ustanowienia systemu odwołań, tak aby osoby raportujące, które nie są zadowolone ze sposobu, w jaki rozpatrywano ich sprawy, mogli zwrócić się do globalnego organu w celu dokonania ponownego przeglądu ich zgłoszenia.

The global body can work like an appeal panel which will come into picture after exhausting the existing local arbitration methods.
— Członek społeczności Joruba

At every level i.e from the community level to executives of the WMF there must be a team/cell/desk to handle UCoC violation issues. At community levels, the members could be elected publicly by registered users. This team shouldn't be bigger than the 4-5 members and one of the members must be a female member. When issues and grievances pertaining to female editors must be addressed by a nominated female member. Fixed criteria must be set for the membership of the committee.
— Członek społeczności Santali

4. Zespół Trust & Safety Wikimedia Foundation

Bardzo niewielka część odpowiedzi sugeruje również, że niektóre społeczności nie są przeciwne idei odgrywania przez Zespół Trust & Safety Wikimedia Foundation pewnej roli w procesie egzekwowania PZP. W przeważającej części tę opcję uznawano za dopuszczalną tylko w przypadkach, gdy poszczególne społeczności nie posiadają możliwości samodzielnego opracowania systemu egzekwowania tych zasad.

Kombinacja pomiędzy globalnym organem, a zespołem T&S może zostać stworzona
— Członek społeczności Commons

We are all volunteers at the end of the day, we only have so much time. Am I willing to sit in the committee to talk about labour and law? Not really. This is my job, my profession. I enjoy myself by writing articles [...]. We have been trying to get the committee going on Afrikaans Wikipedia for the last few years. [...] People are interested not in politics, but knowledge, in birds and fishes and dams and bridges and roads. None of us is interested in politics, we have spent too much time going at it anyway.
— Członek społeczności afrykanerskiej

5. Systemy raportowania

Pojawiło się wręcz jednomyślne zapotrzebowanie na system raportowania, który będzie umożliwiał użytkownikom anonimowe zgłaszanie problemów w projektach. Facylitatorzy odkryli, że w wielu społecznościach zdecydowana większość przypadków nękania nigdy nie jest zgłaszana organom lub administratorom z powodu braku bezpiecznych mechanizmów ich zgłaszania. Jest to szczególnie prawdziwe w mniejszych projektach. Podczas konsultacji facylitatorzy odkryli, że w ich społecznościach zdarza się więcej przypadków nękania, niż jest zgłaszanych. To było odkrycie nawet dla facylitatorów, którzy spędzili ponad 10 lat w swoich społecznościach. Świadczy to o tym, że strach przed zabraniem głosu jest głęboko zakorzeniony w wielu użytkownikach. Co więcej, wiele czynników sprawia, że raportowanie jest trudne i skomplikowane.

Społeczności przedstawiły następujące sytuacje, w których użytkownikom trudno jest zgłosić sprawę.

Zgłaszanie sprawy jako osoba niepełnoletnia.
Raportowanie w sprawach, które obejmują różne systemy prawne. Tutaj najczęstsze są przypadki, w których sprawca i cel podlegają różnym przepisom.
Zgłaszanie kwestii związanych z seksualnością. Takie przypadki są zgłaszane rzadziej, głównie z powodu obawy przed dalszą eskalacją i tak już trudnej sytuacji.
Trudność w zgłaszaniu przypadków długi czas po wystąpieniu incydentów
Zgłaszanie spraw przeciwko dobrze znanym osobom lub użytkownikom sprawującym władzę w ruchu. To samo dotyczy sytuacji odwrotnych. Użytkownicy sprawujący władzę również mają trudności ze zgłaszaniem przypadków.
Mężczyźni często niechętnie zgłaszają molestowanie seksualne.
Raportowanie ponad barierami językowymi.

Similar to what happens in known websites or social media, talk pages could have a well visible button "report". Clicking on it there should be a page where the user can write what happened.
— Członek społeczności włoskojęzycznej

There should be alternative reporting pathways including implementing the private (protected) reporting pathways. However, the use of private reporting pathways should be limited to the behavioural violation.
— Członek społeczności koreańskojęzycznej

Obawy

Kilku użytkowników przyznało, że byli celami lub świadkami nękania podczas pracy nad projektami Wikimedia. Według nich, takich przypadków nie można było zgłaszać lub (już zgłoszone) nie prowadziły do odpowiednich działań, ponieważ miały one miejsce poza platformami Wikimedia. Duża liczba użytkowników nalegała, aby naruszenia zasad poza projektami Wikimedia również były rozpatrywane w ramach Powszechnych Zasad Postępowania.

Przynajmniej jedna społeczność wyraziła sprzeciw wobec polityki antydyskryminacyjnej w Powszechnych Zasadach Postępowania. Ta społeczność zdecydowanie zaprzecza, że znacząca część użytkowników jest niebinarna lub, że redaktorzy należący do grup mniejszościowych są obecni w społeczności. Jednak znaczna liczba respondentów z tej społeczności określiła się jako niebinarna lub należąca do dyskryminowanych mniejszości. Według prowadzącego dyskusję, opublikowanie tych liczb może spowodować dalsze podziały wśród społeczności.

Zaangażowanie kobiet i mniejszości pozostawało niskie. Ci, którzy zaangażowali się w konsultacje, robili to głównie za pośrednictwem kanałów prywatnych. W jednej społeczności wiele uczestniczek swobodnie przedstawiało się w ankietach, ale prosiło prowadzącego, aby nie ujawniał publicznie ich tożsamości płciowej. Było to zaskakujące dla facylitatora, który był pod wrażeniem, że pomimo tego, że w jego społeczności nie ma wielu redaktorek, to ogólnie jest ona bezpieczna dla kobiet. Okazuje się jednak, że takich sytuacji jest wiele. Nie jest powszechna wiedza, ponieważ kobiety nie chcą się publicznie identyfikować.

Kluczowe wnioski

Co najmniej dwie społeczności jasno stwierdziły, że wolałyby, aby Wikimedia Foundation nie interweniowała w ich mechanizmie samorządu lokalnego. Aby tego uniknąć, są gotowi podjąć wszelkie środki w celu podniesienia jakości swojego systemu egzekwowania zasad. Przynajmniej jedna z tych społeczności rozpoczęła już prace nad dostosowaniem swoich lokalnych polityk behawioralnych, by dorównały one Powszechnym Zasadom Postępowania i zastanawia się nad sposobami wprowadzenia modelu egzekwowania zasad, w którym lokalne problemy można by w zadowalający sposób rozwiązać bez angażowania osób spoza lokalnych społeczności.

W przeciwieństwie do powyższego, kilka mniejszych społeczności stwierdziło, że wolałyby jednak nadal przeznaczać swój czas i zasoby na tworzenie treści w swoich projektach. Dlatego potrzebowaliby wsparcia ze strony Wikimedia foundation w opracowywaniu polityk lub systemów zarządzania zgodnych z Powszechnymi Zasadami Postępowania. Większość społeczności średniej wielkości pozostawała w konflikcie pomiędzy tymi dwoma pomysłami. Wolą one rozwiązanie, które będzie zapewniać wsparcie użytkownikom bez zakłócania ich już istniejących modeli zarządzania projektami.

Prośba o wsparcie

Wielu członków społeczności podzielało pomysł tworzenia grup wsparcia dla celów nękania. Według niektórych użytkowników, po zgłoszeniu przypadku nękania, cele często mają do czynienia z trzema grupami - jedną po stronie sprawcy, jedną skupioną na bezstronnym rozwiązaniu sprawy i drugą, która chce moralne je wesprzeć. Dla celu, który już przeżywa okres cierpienia, obecność trzeciej grupy jest najważniejsza. Grupy wsparcia społeczności zachęcają ludzi do zabierania głosu nawet w przypadku incydentów na małą skalę, a tym samym do odgrywania roli w zapobieganiu pojawieniu się takich sytuacji w przyszłości.

Wielu członków społeczności wyraziło opinię, że takie grupy powinny być organizowane w całym ruchu Wikimedia. Niektóre społeczności sugerowały utworzenie specjalnej platformy lub kanału, do którego ludzie mogliby przychodzić i szukać wsparcia, podczas gdy inne społeczności twierdziły, że mniejsza, zamknięta grupa zapewniłaby bezpieczniejsze środowisko dla takich osób. Podczas tej rozmowy pojawiły się różne pomysły, ale opracowanie pełnoprawnego systemu, wymagałoby dużo pracy, zwłaszcza w celu zapobieżenia wykorzystywaniu takich grup do niewłaściwych celów.

Co dalej?

Zostanie utworzona grupa robocza, który przeanalizuje opinie otrzymane od społeczności. Po zakończeniu prac, grupa zaproponuje Radzie Powierniczej Wikimedia Foundation potencjalne mechanizmy egzekwowania Powszechnych Zasad Postępowania do ratyfikacji.